Portal AC - Arena Cyrkowa

Home ˇ Tour 2024 ˇ Programy Cyrkowe ˇ o Nas ˇ Galeria ˇ Regulamin ˇ Kontakt ˇ Szukaj

Stycznia 31 2025 03:53:11

Partnerzy Portalu:

You translate our site
into your language:

Relacja z przedstawienia Cirkus Humberto - Frydek Mistek 2019

HuMBERTO JakiĹ czas temu jedna z naszych czytelniczek - Agnieszka wybraĹa siÄ na przedstawienie pod namiot jednego z najwiÄkszych w Czechach - Cirkus Humberto. ZachÄcamy do przeczytania recenzji przygotowanej przez naszÄ czytelniczkÄ. Ĺťyczymy przyjemnej lektury. Pisownia tekstu oryginalna!

„Jakby wkraczali w Ĺwiat baĹni pod osĹonÄ gwiazd”.

Zwyczajnie niezwyczajna niedziela, bo 26 maja, a wiÄc DzieĹ Matki. PiÄkny dzieĹ. MoĹźna go ĹwiÄtowaÄ na rĂłĹźne sposoby. Ja wybraĹam doĹÄ nietypowy – wybraĹam siÄ do Czech do miejscowoĹci Frydek Mistek – zaledwie trzydzieĹci kilka kilometrĂłw od polskiej granicy. A tam, na duĹźym placu stoi duĹźy, czerwono – ĹźĂłĹty namiot, ktĂłry naleĹźy do Cyrku Humberto. Samochody i przyczepy kempingowe uĹoĹźone w ksztaĹcie prostokÄta, a w samym Ĺrodku tej ukĹadanki, gĹĂłwny „bohater” tego miasteczka, czyli namiot cyrkowy.
PodchodzÄ do kasy, ktĂłra krĂłluje na samym przodzie i kupujÄ bilety na program. W kasie jest starsza, urocza Pani, ktĂłra zaprasza Nas do obejrzenia zwierzÄt, ktĂłre mieszkajÄ w cyrku. WyznaczonÄ ĹcieĹźkÄ idÄ w kierunku sĹoni, ktĂłre widaÄ juĹź z daleka. Dwa, ogromne, ciemnoszare zwierzaki obracajÄ siÄ, jakby sĹyszaĹy szelest trawy i ochoczo podchodzÄ do ogrodzenia. Mam wraĹźenie, Ĺźe pozdrawiajÄ nas trÄbami, lub czekajÄ na smakoĹyk.....niestety, nie przygotowaĹam siÄ na takÄ okolicznoĹÄ i mogÄ im tylko powiedzieÄ kilka miĹych sĹĂłw. TroszkÄ Ĺźal rozstaÄ siÄ z piÄknymi sĹoniami, ale czekajÄ inne zwierzÄta. Kilka krokĂłw dalej, jest miejsce, gdzie sÄ lamy, konie, wielbĹÄdy, kozy i osioĹek. Kilka z nich wygrzewa siÄ w sĹonku na zewnÄtrz leniwe skubiÄc trawÄ. PozostaĹe zaĹ sÄ w stajni w towarzystwie dwĂłch pracownikĂłw i jedzÄ. BiaĹy koĹ na nasz widok uĹmiecha siÄ niemal dookoĹa gĹowy. WyglÄda to bardzo zabawnie. Kolejnym „przystankiem” jest miejsce, gdzie sÄ lwy. NiektĂłre kociaki ĹpiÄ, inne odpoczywajÄ i raz po raz ĹypiÄ na nas okiem. Obok lwĂłw sÄ trzy niedĹşwiedzie – dwa dorosĹe, jeden misio – dzieciak. Te futrzaki teĹź korzystajÄ ze sĹonka i ĹapiÄ opaleniznÄ. Pod koniec wycieczki po zwierzyĹcu, spotykamy grupÄ Ĺlicznych pudli w rĂłĹźnych kolorach. Po krĂłtkim zachwycie opuszczamy cichutkie miasteczko cyrkowe.

Dochodzi godzina 15.30 kiedy po raz kolejny podjeĹźdĹźamy pod cyrk. Przy wejĹciu jest juĹź trochÄ ludzi. ObsĹuga zaczyna wpuszczaÄ goĹci do Ĺrodka i ja teĹź trafiam pod namiot. Mijam wÄskie przejĹcie, gdzie ustawione sÄ juĹź stoiska do sprzedaĹźy popcornu i waty cukrowej i kilka krokĂłw dalej jestem juĹź w samym Ĺrodku tego miejsca, gdzie wszystko staje siÄ moĹźliwe, tylko trzeba w to wierzyÄ. W tle leci muzyka z filmu „The Greatest Show”, co sprawia, Ĺźe ciarki chodzÄ mi po plecach, a wyobraĹşnia „rozwija skrzydĹa”. RozglÄdam siÄ dookoĹa, zachwycajÄc siÄ kawaĹek po kawaĹku cyrkiem wewnÄtrz, gdzie krĂłluje krwistoczerwony kolor, gdzieniegdzie przeplatany dodatkami w kolorze srebrnym i ĹźĂłĹtym. KopuĹa namiotu usĹana jest drobno gwiazdkami, ktĂłrych urok dopeĹniajÄ „taĹczÄce” ĹwiatĹa w rĂłĹźnych odcieniach. LoĹźe oddzielone od areny gustownie przystrojonymi bandami coraz bardziej wypeĹniajÄ siÄ przybyĹymi goĹÄmi. RĂłwnieĹź sektory sÄ coraz bardziej zatĹoczone. Panuje lekki chaos wĹrĂłd widzĂłw, ktĂłrzy szukajÄ najlepszych miejsc i przemieszczajÄ siÄ z miejsca na miejsce. MiÄdzy przybyĹymi miĹoĹnikami cyrku krÄĹźy dziewczyna w przepiÄknym ubraniu i sprzedaje cyrkowe gadgety dla dzieci i program Cyrku Humberto. OprĂłcz niej sÄ jeszcze pracownicy cyrku, ktĂłrzy pilnujÄ porzÄdku przy zajmowaniu miejsc w loĹźach. Wszystko dziaĹa sprawnie i w bardzo miĹej atmosferze.
Wybija godzina 16.00. Cicha muzyka milknie, ĹwiatĹa blednÄ, robi siÄ tajemniczo i kaĹźdy wyczekuje, co siÄ teraz wydarzy. Na arenÄ wkracza pan Hynek Navratil i zaprasza wszystkich na program. Kiedy On usuwa siÄ z pierwszego planu w tyĹ, na jego miejsce pojawia siÄ mĹody chĹopak, ktĂłry, przy delikatnie brzmiÄcej muzyce, w przepiÄkny sposĂłb, „otwiera drzwi” do kolejnego etapu tego, jakĹźe przecudnego spektaklu.
Po tym wstÄpie, przychodzi czas na wystÄp pierwszej Artystki. Jest niÄ Alexandra Rizaeva z Rosji. Prezentuje ona akrobacje na maszcie – ciekawy, naprawdÄ Ĺadny wystÄp, ktĂłry oglÄda siÄ z wielkÄ przyjemnoĹciÄ. Jedynie, czego mi tam brakowaĹo, to typowy, cyrkowy kostium, ktĂłry jest wizytĂłwkÄ kaĹźdej Artystki. Alexandra wystÄpiĹa w czarnej bluzce i ciemnych jeansach i to, niestety, odebraĹo finezji temu wystÄpowi. Kolejnym ArtystÄ byĹ Hynek Navratil Jr i jego fenomenalny pokaz ekwilibrystyki. Ta precyzja, to skupienie, ta radoĹÄ bycia na arenie i niezwykĹe umiejÄtnoĹci oczarowaĹy nie tylko mnie. Majstersztyk! NastÄpnie na scenie pojawia siÄ Hynek Navratil Senior ze swoimi kochanymi i Ĺlicznymi pudlami. Pieski zaprezentowaĹy swoje wdziÄki i zdolnoĹci, pobiegaĹy, rozbawiĹy nieco publicznoĹÄ i ustÄpiĹy miejsca Artystce z Wielkiej Brytani. Antonia Cawley, bo tak Jej na imiÄ, popisaĹa siÄ ĹźonglerkÄ kapeluszami. CzegoĹ takiego jeszcze nie widziaĹam. ByĹo ciekawie, inaczej troszkÄ, co nie znaczy Ĺşle. Dwa razy, co prawda, spadĹy jej te kapelusze, ale nie przeszkadzaĹo mi to. Zdarza siÄ. WystÄp byĹ tak miĹy, Ĺźe ten maĹy bĹÄd w ogĂłle nie miaĹ znaczenia. ByĹy juĹź pieski, wiÄc teraz przyszedĹ czas na nieco wiÄksze pupile i dlatego teĹź na arenie pojawiĹy siÄ najpierw wielbĹÄdy. Urocze stworzenia majestatycznie kroczyĹy, raz wolniej, raz szybciej, po arenie robiÄc bardzo nieznaczne „sztuczki”, ktĂłre uprzyjemniĹy tylko ich wystÄp. Jedna wielbĹÄdzica nie omieszkaĹa ukraĹÄ nam popcorn, co rozbawiĹo wszystkich, ktĂłrzy mieli okazjÄ to zobaczyÄ. Kolejno na arenÄ wkroczyĹy konie i zebry. RĂłwnie miĹo oglÄdaĹo siÄ te zwierzaki, ktĂłre cudnie prezentowaĹy siÄ na bajecznie oĹwietlonej arenie. Po ich wystÄpie przyszedĹ czas na sĹonie – Sharon i Baby. Ogromne, ciemnoszare stworzenia wkroczyĹy na arenÄ tak lekko, jakby byĹy uszyte z pluszu. TowarzyszyĹ im Amedeo Folco z WĹoch. I w tym momencie zaczÄĹ siÄ przepiÄkny pokaz. Amedeo krÄĹźyĹ miÄdzy sĹoniami, a one z gracjÄ i uroczÄ pewnoĹciÄ siebie prezentowaĹy siÄ goĹciom przybyĹym pod namiot. Wydaje siÄ to wprost niewiarygodne, Ĺźe tak wielkie zwierzÄta mogÄ z takÄ zwiewnoĹciÄ stÄpaÄ po arenie. UrzekĹa mnie ta wiÄĹş, jaka byĹa wyczuwalna miÄdzy ArtystÄ z WĹoch, a jego przyjaciĂłĹmi sĹoniami. Tym wspaniaĹym wystÄpem zakoĹczyĹa siÄ pierwsza czÄĹÄ programu.

Kilkunastominutowa przerwa daĹa okazjÄ do zakupu przekÄsek, napojĂłw, a takĹźe do zrobienia zdjÄÄ z Sharon i Baby. Nie omieszkaĹam nie skorzystaÄ z okazji, aby w mojej kolekcji znalazĹa siÄ fotka z takimi „osobistoĹciami” cyrku. WraĹźenie, jakie czĹowiek odczuwa stajÄc niemal oko w ….. nogÄ sĹonia, jest nie do opisania. Na co dzieĹ nie mamy okazji spotkaÄ tak niezwykĹych zwierzÄt, ktĂłre okazaĹy siÄ bardzo przyjazne, a to oznacza, Ĺźe nie traktujÄ ludzi, jako swoich oprawcĂłw. ResztÄ przerwy spÄdziĹam przyglÄdajÄ siÄ pracownikom cyrku, jak sprytnie ukĹadajÄ zabezpieczenia niezbÄdne do rozpoczÄcia drugiej czÄĹci programu.

Nadchodzi czas, gdy ludzie powoli wracajÄ pod namiot, a arena jest gotowa na ciÄg dalszy spektaklu. Zaczyna siÄ. Na arenÄ wkraczajÄ lwy – jeden za drugim, powoli, ale pewnie. ZajmujÄ swoje miejsca (wczeĹniej przygotowane „stoĹeczki”) i wypatrujÄ swojego tresera – choÄ tu lepiej brzmi sĹowo – przyjaciela. Tym KimĹ jest, wspomniany wczeĹniej, Hynek Navratil Jr. SÄ juĹź w komplecie i zaczynajÄ bawiÄ i zadziwiaÄ publicznoĹÄ. Lwy z dumnie uniesionymi gĹowami, lwice z kobiecÄ gracjÄ czarujÄ publikÄ. WĹrĂłd tych dzikich kotĂłw sÄ dwie mĹodziutkie lwie dziewczynki – Athena i Helena. Obie sÄ cudowne, ale Helena jest zdecydowanie bardziej niesforna i draĹźni siÄ z Hynkiem niemal caĹy wystÄp. Dzidzia Helena z caĹa pewnoĹciÄ zdobyĹa serca wszystkich obecnych tego dnia pod namiotem. Jakby Ĺwiadoma swojej niezwykĹoĹci, bezczelnie oglÄda siÄ naokoĹo, sprawdzajÄc zapewne, czy kaĹźdy widzi, jaka dziĹ jest niegrzeczna i dowcipna, a co za tym idzie, przeurocza. Po dĹugim przedstawieniu nadchodzi czas, kiedy dzikie koty muszÄ opuĹciÄ arenÄ. Wielka szkoda, bo z caĹa pewnoĹciÄ, byĹ to najlepszy punkt programu. Dodam jeszcze, Ĺźe lwica, ktĂłra byĹa ostatnia w kolejce do wyjĹcia, nie ruszyĹa siÄ z miejsca, dopĂłki nie dostaĹa buziaka i przytulasa od Hynka. Kiedy arena znowu byĹa pusta, na plawicie pojawiĹ siÄ duet – Antonia i David z Czech, ktĂłrzy zaprezentowali niezwykle przyjemny pokaz magii. David byĹ gĹĂłwnym „czarodziejem”, a Antonia dzielnie mu towarzyszyĹa ubrana co rusz w nowy, Ĺliczny kostium. ĹťaĹujÄ tylko, Ĺźe ich show byĹ taki krĂłtki. Po emocjach zwiÄzanych ze zwierzÄtami i czarami przychodzi kolej na pokaz akrobatyki w wykonaniu Alexandry Sazonovej z Uzbekistanu. MĹoda dziewczyna i trapez koĹowy. ByĹo ciekawie, perfekcyjnie i bardzo miĹo. CaĹy pokaz idealnie dopasowany do muzyki. Ale i tutaj ponownie muszÄ wspomnieÄ o kostiumie – byĹo smutno, bez efektu wow. Zdecydowanie przyjemniej jest, gdy Artystka swĂłj perfekcjonizm i artyzm „ubierze” w subtelny, ale piÄkny kostium. Kiedy Alexandra wrĂłciĹa za kurtynÄ, jej miejsce zajÄĹ niedĹşwiedĹş. Ĺwietny misio i Hynko Jr bawili siÄ razem na arenie jak dobrzy koledzy. ByĹo kilka sztuczek, ale wszystko w granicach rozsÄdku. NiedĹşwiedĹş nie odstÄpowaĹ swojego tresera/przyjaciela na krok i widaÄ byĹo tÄ przyjaĹşĹ i zaufanie miÄdzy nimi. NastÄpnie na arenÄ wyszedĹ Ludwig i ponownie widziaĹam genialny wystÄp. Artysta zaprezentowaĹ antypody i byĹo spektakularnie. Swoboda, precyzja, opanowanie. Duma poĹÄczona z radoĹciÄ, ktĂłra malowaĹa siÄ na twarzy Artysty po udanym wystÄpie dopeĹniĹa jego pokaz i z caĹÄ pewnoĹciÄ naleĹźaĹ on do jednych z trzech najlepszych punktĂłw tego programu. Ostatnimi Artystami byli Mesa Brothers z Kolumbii, ktĂłrzy wystÄpili na wysokiej linii poziomej. Ich pokaz byĹ bardzo profesjonalny, ale nie na tyle ciekawy, aby mnie zachwyciĹ. Jednak nie zmienia to faktu, Ĺźe ArtyĹci zaprezentowali klasÄ, talent i precyzjÄ.
Jak w kaĹźdym cyrku, tak i w tym, musi byÄ Klaun. W Cyrku Humberto tÄ zaszczytnÄ „rolÄ” peĹniĹ Steven Munoz z Portugalii. Klaun Steven miaĹ kilka repryz i jedno entree. I repryzy i entree byĹy nawet Ĺmieszne, ale nie zachwyciĹy. Przynajmniej mnie. Nie umiem wytĹumaczyÄ, czy Steven jeszcze nie jest zbyt dobry w swojej profesji, czy ja jestem zbyt wymagajÄca. MoĹźe to wynikaÄ z faktu, Ĺźe widziaĹam na arenie genialnego Komika Cyrkowego i, jak juĹź gdzieĹ kiedyĹ wspomniaĹam, wysoko zawiesiĹ poprzeczkÄ kolegom po fachu.
Nie mogÄ zapomnieÄ i nie wspomnieÄ o pracownikach technicznych w Cyrku Humberto, ktĂłrzy zachwycili mnie swoim peĹnym zaangaĹźowaniem w swojÄ pracÄ, sprytem, szybkoĹciÄ i genialnÄ wspĂłĹpracÄ.

Kiedy program dobiegĹ koĹca na arenÄ wyszli wszyscy ArtyĹci. Pierwszy wkroczyĹ Hynek Navratil Jr ubrany w czerwony, dopasowany frak, pasujÄce kolorystycznie spodnie, czarne buty i cylinder. Po krĂłciutkiej chwili doĹÄczyli do Niego pozostali ArtyĹci. Wszystko to w rytm piosenki „This is me”. SzalejÄce ĹwiatĹa, przeĹlicznie ubrani i uĹmiechniÄci ArtyĹci falujÄcy do muzyki, oklaski. Oczarowana tym wszystkim poczuĹam Ĺzy na policzkach. OtarĹam szybko „dowody” mojego wzruszenia. Niepotrzebnie. W uĹamek sekundy byĹam juĹź zalana Ĺzami. Emocje. ByĹo mi teraz wszystko jedno, czy KtoĹ to zobaczy. PodobaĹo mi siÄ. Szalenie mi siÄ podobaĹo. PĹakaĹam, bo byĹo przepiÄknie, bo nadszedĹ koniec i musiaĹam opuĹciÄ Ĺwiat, w ktĂłrym wszystko jest moĹźliwe... - ale ja tam wrĂłcÄ!